Ο δρόμος αυτός, όπως προκύπτει από τη στρωματογραφική έρευνα των οδοστρωμάτων, χαράχτηκε μετά το 480 π.Χ. με έντονη χρήση κατά τον 5ο αιώνα. π.Χ. Στις δύο πλευρές της παραπάνω οδού εκτεινόταν το νεκροταφείο όπου βρέθηκε πλήθος κτερισμάτων που συνόδευε τις ταφές ή τις πυρές του σε όλες τις περιόδους χρήσης του. Πρόκειται για πήλινα αγγεία όλων των τύπων που σε ορισμένες περιπτώσεις ταυτίστηκαν με γνωστά εργαστήρια της αρχαιότητας, ειδώλια ανθρωπίνων μορφών και ζώων, γυάλινα και πήλινα μυροδοχεία, χάλκινα κάτοπτρα, χρυσά κοσμήματα, νομίσματα και άλλα αντικείμενα. Σε όλη την έκταση της ανασκαφής βρέθηκαν πολυάριθμα επιτύμβια μέλη (κιονίσκοι, στήλες, μαρμάρινα αγγεία), τα οποία στήνονταν πάνω από τους τάφους. Αρκετά από αυτά έφεραν επιγραφές που μαρτυρούν τα ονόματα και την καταγωγή των ενταφιασθέντων. Στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα. μ.Χ., μετά την καταστροφική εισβολή των Ερούλων στην Αθήνα, ο χώρος παύει να χρησιμοποιείται συστηματικά ως νεκροταφείο και το μεγαλύτερο τμήμα του καταλαμβάνεται από συγκρότημα εργαστηρίων κεραμικής. Τα εργαστήρια αυτά φαίνεται πως λειτουργούν και κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ., εποχή ακμής για την Αθήνα. Από το υλικό που βρέθηκε μέσα και γύρω από τους κλιβάνους, συμπεραίνουμε πως η παραγωγή των εργαστηρίων περιελάμβανε αγγεία, οικιακά σκεύη, λυχνάρια, κεραμίδες και ακροκέραμα. Με αφορμή την κατασκευή υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων πραγματοποιήθηκε από το 1985 έως το 1988 μεγάλη ανασκαφική έρευνα στην πλατεία Δημαρχείου σε έκταση 7000 τ.μ., ενώ συμπληρωματική έρευνα διεξήχθη στους χώρους εισόδων - εξόδων του Σταθμού τα έτη 1998-1999. Μετά την ολοκλήρωση της ανασκαφικής έρευνας αποφασίστηκε η διατήρηση του πιο αντιπροσωπευτικού τμήματος της ανασκαφής και έτσι δημιουργήθηκε ένας αρχαιολογικός χώρος που περιφράχτηκε, συντηρήθηκε, αναδείχτηκε και αποδόθηκε στο κοινό. Τα έτη 2003 και 2004 έγιναν έργα συντηρήσεως, διαμορφώσεως αποκαταστάσεως των παρειών και αναδείξεως του χώρου ως σύνολο