Ο Σοφοκλής πέθανε το 406/5 π.Χ. σε ηλικία 91 ετών, και, όπως αναφέρουν οι αρχαίες πηγές, οι συγγενείς του χρειάστηκε να ζητήσουν άδεια από τον Σπαρτιάτη στρατηγό Λύσανδρο για να τον θάψουν στον πατρογονικό του τάφο. Ο Aνώνυμος Bιογράφος του Σοφοκλή αναφέρει ότι ο τάφος του "απείχε 11 στάδια από το «τείχος» και βρισκόταν κοντά στον δρόμο προς τη Δεκέλεια". Επειδή ο Σοφοκλής καταγόταν από τη Δεκέλεια αλλά ήταν δημότης Κολωνού, οι παλαιότεροι ερευνητές θεωρούσαν ότι ο τάφος του θα έπρεπε να βρισκόταν στον Κολωνό, κοντά στο τείχος του άστεως των Αθηνών. Το 1888 όμως ο Münter, πιστεύοντας ότι ήταν αδύνατο να ζητούσαν οι συγγενείς του Σοφοκλή άδεια από τον Σπαρτιάτη στρατηγό για μία τοποθεσία κοντά στο άστυ της Αθήνας, απέδωσε τη λέξη «τείχος» στο φρούριο της Δεκέλειας, που σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές είχαν καταλάβει την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι. Ταυτίζοντας λοιπόν το φρούριο της Δεκέλειας με τα ερείπια αρχαίας οχύρωσης στη θέση Παλαιόκαστρο, εντός του πρώην βασιλικού κτήματος του Τατοϊου, εντόπισε σε απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων (11 στάδια), κοντά στον παλιό δρόμο που οδηγούσε από το Μενίδι στη Δεκέλεια, έναν τύμβο, τον οποίο και ανέσκαψε. Παρ’ όλο που η ταύτιση του τύμβου της Βαρυμπόμπης με τον τάφο του Σοφοκλή φαίνεται πιθανή, δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί από τα αρχαιολογικά δεδομένα. Αναμφίβολα όμως το ταφικό αυτό μνημείο, ο λεγόμενος «Τύμβος του Σοφοκλή» στη Βαρυμπόμπη, αποτελεί ένα πολύ καλά σωζόμενο δείγμα οικογενειακού ταφικού μνημείου της κλασικής εποχής.