Από το 1976 έως σήμερα το Σκιρώνειο Μουσείο Πολυχρονόπουλου φιλοξένησε έργα καταξιωμένων καλλιτεχνών όπως οι Νικόλαος Βλαβιανός, Βλάσσης Κανιάρης, Γιώργος Ζογγολόπουλος, Tetsuo Harada, Mauro Staccioli, Jo Pomodoro, κ.α. Παράλληλα, ανέπτυξε μια ενδιαφέρουσα συλλόγη έργων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, στηρίζοντας και αναδεικνύοντας δεκάδες δημιουργούς, όπως οι: Νίκος Αλεξίου, Vito Acconci, George Apostu, Μιχάλης Αρφαράς, Eugenio Barbieri, Λυδία Βενιέρη, Δημήτρης Δοκατζής, Βασίλης Δωρόπουλος, Όπυ Ζούνη, Ξενής Σαχίνης, Νικόλας Κληρονόμος, Μάνθος Σαντοριναίος, Κωστής Τριανταφύλλου, Ναυσικά Πάστρα, κ.α. Το Σκιρώνειο συνέχισε να στηρίζει νεώτερους εικαστικούς και performares, όπως οι: Abdoulazim Azarkheil, Ανδρέας Λόλης, Σία Κυριακάκος, Χάρης Κοντοσφύρης, Μαρία Καραθάνου, Κατερίνα Μπαραμπούτη, Cezar Harada, Αλέξης Ψυχούλης, Άρτεμις Ποταμιάνου, Ελένη Πανουκλιά, Canan Senol, κ.α. Το Σκιρώνειο Μουσείο Πολυχρονόπουλου, με έδρα του το 50ο χλμ. της Παλαιάς Εθνικής Οδού Αθηνών Κορίνθου - περιοχή που από την αρχαιότητα ονομάζεται «Σκιρωνίδες Πέτρες» - έχει παράρτημα τον εκθεσιακό χώρο Σκιρώνειο Κέντρο Κηφισιάς – Πάρκο Γλυπτικής σε έναν ελαιώνα 9.500 τ.μ. με αιωνόβια δένδρα, στην Κηφισιά, όπου και εκτίθεται η συλλογή σύγχρονων γλυπτών και art installations του Ιδρύματος.Το Σκιρώνειο ήταν για τον δημιουργό του, τον Κώστα Πολυχρονόπουλο, ένα τεράστιο εννοιολογικό γλυπτό, μία structure habitable. Χτίστηκε πέτρα πέτρα και ήταν μαζί κατοικία, όραμα και χώρος δουλειάς και μελέτης. Ήταν ένα 'ανοιχτό και πανανθρώπινο σπίτι' σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιταλού θεωρητικού αισθητικού Alberto Pivi για τον Πολυχρονόπουλο. Σήμερα, το Σκιρώνειο Μουσείο είναι τόπος συνάντησης όπου καλλιτέχνες, νέοι πάνω απ΄όλα, μπορούν να ανταλλάξουν ιδέες και απόψεις, σε ένα κλιμακωτό δαίδαλο κήπων, μονοπατιών και βλάστησης, με χαρακτηριστικούς κάκτους, όπου δεσπόζει το κτίσμα και τα μεγάλα έργα του γλύπτη Πολυχρονόπουλου στους εξωτερικούς χώρους, αλλά και ένα ανοιχτό πέτρινο αμφιθέατρο φτιαγμένο πάνω στο πρότυπο αρχαίου θέατρου, χωρητικότητας 600 ατόμων.