Η συνηθέστερη οδός διάσχισης της περιοχής της Στυμφαλίας είναι η δυτική, αυτή που ακολουθεί τις υπώρειες της Κυλλήνης, διασχίζει τα χωριά Στυμφαλία και Κιόνια και προσφέρει όμορφους αντικατοπτρισμούς του Ολίγυρτου στα γαλήνια νερά της λίμνης. Από αυτό το δρόμο είναι προσιτά τα ερείπια της αρχαίας Στυμφάλου και της Μονής Ζαρακά, την οποία αφήνει ο επισκέπτης αριστερά, λίγο πριν προσεγγίσει τη λίμνη. Εν συνεχεία, ο δρόμος διασχίζει το Καρτέρι και ανηφορίζοντας φτάνει στη γραφική Καστανιά, χτισμένη σε υψόμετρο 1000μ., πνιγμένη μέσα στα έλατα βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στην περιοχή του Φενεού. Ο δρόμος, αφού ανηφορίσει μέχρι τον αυχένα Μαυροβουνίου-Γεροντίου, εισέρχεται στο Φενεό προσφέροντας την πανοραμικότερη άποψη του ομώνυμου κάμπου. Το οροπέδιο του Φενεού βρίσκεται περίπου στα 700μ. κι έχει ως φυσικά του όρια 3 από τα διασημότερα βουνά της Πελοποννήσου: την Κυλλήνη βόρεια, τον Ολίγυρτο ανατολικά-νότια και την οροσειρά του Χελμού δυτικά. Πριν χιλιάδες χρόνια αποτελούσε λίμνη, όμως τα νερά της διοχετεύτηκαν σταδιακά σε καταβόθρες (κατά τη μυθολογία από τον Ηρακλή), αποδίδοντας στους κατοίκους της περιοχής, γη εύφορη και καρποφόρα. Παρ’ όλα αυτά οι καταβόθρες έφραζαν κατά διαστήματα πλημμυρίζοντας τον κάμπο και καταστρέφοντας τις καλλιέργειες. Τελευταία φορά έφραξαν το 1821. Πολλοί οικισμοί και καλλιέργειες πλημμύρισαν. Τα χνάρια της λίμνης είναι ακόμα ορατά στους πρόποδες των βουνών που περιστοιχίζουν την πεδιάδα, τα οποία παραμένουν δίχως βλάστηση, άγονα, γυμνά, φαινόμενο που σημειώνεται και από τον Παυσανία κατά την περιήγησή του στην περιοχή. Κατηφορίζοντας από το διάσελο της Καστανιάς ο δρόμος διασχίζει το χωριό Μοσιά, κατόπιν το Μεσινό, στην έξοδο του οποίου διακλαδίζεται. Ο ένας κλάδος οδηγεί στην Αρχαία Φενεό και το Πανόραμα και ο άλλος, δυτικά, στα χωριά Γκούρα, Στενό, Φενεό και Ταρσό. Ακολουθώντας κανείς την πρώτη διαδρομή έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί την τεχνητή λίμνη “Δόξα”, στις υπώρειες των Αροανίων. Η λίμνη έδεσε απόλυτα με τα γύρω βουνά δημιουργώντας τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς το οποίο χάρισε στον Φενεό την προσωνυμία “Κορινθιακή Ελβετία”. Σε μία από τις πλαγιές που κυκλώνουν τη λίμνη στέκει και το μοναστήρι του Αϊ Γιώργη του “Φονιά”. Η Μονή ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα με το χτίσιμο μιας μικρής εκκλησίας, αυτή η εκκλησία σήμερα, μετονομασμένη σε Άγιο Φανούριο, δεσπόζει ως τεχνητή χερσόνησος στη μέση της λίμνης Δόξα- μεταφέρθηκε τον 17ο αιώνα στη θέση την οποία σήμερα βρίσκεται και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 ως τόπος συνάντησης της Φιλικής Εταιρίας. Το μπαλκόνι της Μονής προσφέρει την καλύτερη θέα στο αλπικό τοπίο της λίμνης, και ο καλόγερος προσφέρει στους επισκέπτες γλυκό τριαντάφυλλο. Η Μονή συνδέεται οδικώς με το Φενεό, το Στενό και την Γκούρα. Εκεί αξίζει κανείς να σταθεί και να θαυμάσει την πανέμορφη πλατεία της με την επιβλητική πετρόχτιστη εκκλησία αλλά και τα αρχοντικά του οπλαρχηγού της Επανάστασης Νικόλαου Οικονόμου-Γκούρα, του Σαρλή και του Μούρτη χτισμένα στα μέσα του 19ου αιώνα. Τέλος από το Στενό ο δρόμος ακολουθεί βόρεια κατεύθυνση, ελισσόμενος δίπλα στις όχθες του Όλβιου ποταμού, διασχίζει το χωριό Ταρσός με την ιστορικής αξίας Μονή της Παναγίας του Βράχου, ένα μοναστήρι χτισμένο στη σκιά ενός τεράστιου βράχου που θυμίζει Μετέωρα, και εισέρχεται μέσα από το δάσος του Σαραντάπηχου και καταλήγει στο δυτικό άκρο του νομού, το Δήμο Ευρωστίνης. Η περιοχή της Ευρωστίνης κατά την αρχαιότητα ανήκε στην Αχαΐα. Το Δερβένι, βρίσκεται 54χλμ. δυτικά της Κορίνθου (έξοδος από τη Εθνική Οδό ΑΘηνών-Κορίνθου στο 141ο χλμ.). Αν από το Δερβένι, ακολουθήσουμε νότια κατεύθυνση, διασχίζουμε το χωριό Ροζενά και φτάνουμε στον ημιορεινό οικισμό της Ευρωστίνης ή Ζάχολης, χτισμένος στη σκέπη του ομώνυμου οροπεδίου, προσφέρει μαγευτική θέα προς τις ακτές του Κορινθιακού και υπέροχες φυσιολατρικές και ιστορικές διαδρομές. Ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί στο ρέμα των Μύλων -μία φυσική ρεματιά με λιμνούλες, καταρράκτες και ξύλινα γεφυράκια- ή στο οροπέδιο της Ζάχολης, όπου αναπτύσσεται ένα πυκνό δάσος μαύρης πεύκης. Μπορεί ακόμα να επισκεφτεί αναπαλαιωμένες εκκλησίες της περιοχής, όπως τον Άγιο Γεώργιο -με τους 17 τρούλους, τις παραδοσιακές βρύσες και την ιστορία των 7 κυπαρισσιών που στολίζουν την αυλή του- ή την Παναγία των Καταφυγίων. Από την Ευρωστίνη, ο δρόμος βόρεια (αριστερή διασταύρωση) οδηγεί στο Χελυδόρι με το περίφημο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, ενώ στη συνέχεια φτάνει στον Πύργο, ο οποίος οφείλει το όνομά του στο σωζόμενο πυργόσπιτο της μέσης τουρκοκρατίας. Μερικοί εκτιμούν ότι στην περιοχή του Πύργου πρέπει να τοποθετηθεί ο αρχαίος οικισμός της Δονούσας, ο οποίος αναφέρεται στον κατάλογο των νηών της Ιλιάδος. Στην περιοχή έχουν εντοπιστεί θεμελιώσεις μικρών σηκών, σπόνδυλοι δωρικών κιόνων από μικρό ναό προρωμαϊκών χρόνων. Αν από την Ευρωστίνη συνεχίσουμε νότια και ανεβούμε, φτάνουμε στο Σαραντάπηχο, διάσημο για το πυκνό και πλούσιο δάσος ελάτης και μαύρης πεύκης, μέσα στο οποίο είναι χτισμένο. Ετούτο το δάσος αποτελεί έναν από τους πλουσιότερους και σπανιότερους βιότοπους της Πελοποννήσου. Η περιοχή ήταν καταφύγιο των τελευταίων λύκων της Πελοποννήσου. Στα μονοπάτια του Σαραντάπηχου, μακριά από τα περίεργα βλέμματα των ανθρώπων, συνεχίζουν να φωλιάζουν πέρδικες, αγριόγατοι, μπούφοι, νυφίτσες, αλεπούδες, λαγοί, κουνάβια κ.ά. Την άνοιξη οι πλαγιές γεμίζουν από τις μυρωδιές που αναδύουν όλα τα λουλούδια που φύονται στα ξέφωτα του δάσους. Αγιόκλημα, αγριοτριανταφυλλιές και άλλα. Τα λιβάδια «πνίγονται» στις φριτάλλιες και τα βράχια γεμίζουν από τα μικρά άσπρα άνθη της αχίλλειας. Στον μικρό παράδεισο του Σαραντάπηχου πολλές πηγές αναβλύζουν, με σημαντικότερη αυτή που αναφαίνεται σαν κοίτη υπόγειου ποταμού κοντά στο μοναστήρι των Αποστόλων. Μια πολύ ωραία δασική διαδρομή ξεκινά από το Σαραντάπηχο, διασχίζει όλο το ομώνυμο δάσος και φτάνει στη γραφική Καρυά. Η Καρυά είναι χτισμένη στις ΒΔ πλαγιές της Ζήρειας, ένα από τα κατεξοχήν γραφικά χωριά της Κορινθίας με πλούσια λαογραφία και ιστορία.