Η Πηνελόπη Δέλτα έζησε στο σπίτι αυτό για είκοσι πέντε χρόνια ως την ημέρα που αυτοκτόνησε, στις 2 Μαΐου 1941, τη μέρα που τα Γερμανικά στρατεύματα έμπαιναν στην Αθήνα. Εκεί έγραψε τα πιο γνωστά της μυθιστορήματα – «Ο Μάγκας», «Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου», «Τα Μυστικά του Βάλτου», «Ο Τρελαντώνης», «Η ζωή του Χριστού» κτλ. –, εκεί κρατούσε τα ημερολόγιά της με πολύτιμες μαρτυρίες για τη ζωή της και για συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα της εποχής – τμήμα των οποίων έχει δημοσιευθεί –, και εκεί διεκπεραίωνε την αλληλογραφία της πάνω στα καυτά τότε ζητήματα της παιδείας με τους Γιάννη Ψυχάρη, Κωστή Παλαμά, Μανώλη Τριανταφυλλίδη, Δημήτρη Γληνό κ.ά. Στο σπίτι αυτό η οικογένεια Δέλτα φιλοξενούσε συχνά ανθρώπους του πνεύματος και σημαντικούς πολιτικούς. Από εκεί έφυγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος τη νύχτα της 6ης Ιουνίου 1933, όταν έγινε η εναντίον του δολοφονική απόπειρα. Το κτήριο είναι χαρακτηριστικό δείγμα της όψιμης νεοκλασικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ού αιώνα, με πολλά εκλεκτικά δάνεια μορφολογικών στοιχείων από τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική και με τυπικό πύργο-κλιμακοστάσιο, γνωστό και από άλλα αθηναϊκά παραδείγματα. Το εσωτερικό του είναι λιτό, με ξύλινες επενδύσεις, χωρίς όμως τις περίτεχνες γύψινες διακοσμήσεις των αστικών κτισμάτων της περιόδου. Στη νοτιοδυτική πλευρά του κτηρίου η οικογένεια Δέλτα κατασκεύασε ένα πρόκτισμα προκειμένου να επεκταθεί ο χώρος εργασίας της συγγραφέως και εγκατέστησε έναν εξωτερικό ανελκυστήρα. Οι επεμβάσεις αυτές δεν ενοχλούν μορφολογικά τον αρχικό όγκο του αρχιτεκτονήματος ούτε αλλοιώνουν το χαρακτήρα του. Οι εργασίες ανάπλασης του κτηρίου ξεκίνησαν το 1992 σύμφωνα με την αρχιτεκτονική μελέτη των Γ. Πλέσσα και Α. Ζάννα.