Αν και η παράδοση αναφέρει ότι στον βράχο απέναντι από την Μονή, μέσα σε σπηλιά, ασκήτεψε ο άγιος και εκεί βρέθηκε και η εικόνα του, η οποία έγινε η αιτία να χτιστεί ναΐδριο, η αλήθεια είναι μάλλον διαφορετική. Την εποχή των Σταυροφοριών, κάποιοι σταυροφόροι, περνώντας δώρισαν στον επίσκοπο Κορίνθου τα λείψανα και από εκεί, έφτασαν εδώ. Παράλληλα υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι κάποια εικόνα ανάγεται στον 8ο μ.Χ αιώνα, στη διάρκεια των εικονομαχιών. Όποια και να είναι η εξήγηση για την ίδρυση του ναϊδρίου, θαυμάσιο είναι το τέμπλο του, ξυλόγλυπτο, του 18ου αιώνα. Καθώς δεν εφάπτεται δεξιά και αριστερά θεωρείται ότι κατασκευάστηκε για να τοποθετηθεί αλλού, και απλώς μεταφέρθηκε εδώ από παλιότερο ναό. Οι ασκητικές εικόνες του αγίου είναι έργο του 1620-1680, ενώ το τέμπλο συμπληρώθηκε τον 18ο αιώνα. Το καθολικό της μονής είναι μικρό, μονόχωρο, καμαροκέπαστο και φέρει δύο τυφλά τόξα. Το 1918 στο μονοθάλαμο και χαμηλό ναό προστέθηκε γυναικωνίτης. Μέσα στο ναό υπάρχει και δεύτερη εικόνα του αγίου Βλασίου, πέραν εκείνης στο τέμπλο, η οποία θεωρείται ότι είναι αντίγραφο της παλιάς. Την εποχή του Όθωνα η μονή καταργήθηκε και μετατράπηκε σε μετόχι του αγίου Νικολάου Τρικάλων. Όλη η περιουσία του πέρασε στους Νοταράδες και στην απογραφή του 1846 η μονή θεωρήθηκε διαλυμένη. Το 1872 αποκαταστάθηκε και το 1928 αναγνωρίστηκε ως γυναικεία μονή.