Παίρνοντας την παλαιά Εθνική Οδό Αθηνών - Πατρών με αφετηρία την πόλη του Κιάτου και περνώντας τις Γέφυρες του Ελισσώνα και του Κυρίλλου ποταμού, φτάνουμε στη διασταύρωση που μας οδηγεί στο Πάσιο, χωριό χτισμένο στο λόφο μετά το 1720. Νότια του Διμηνιού, που χαρακτηρίζεται από το παραλιακό μικρό όμορφο πευκοδάσος του, ο ανηφορικός δρόμος μας οδηγεί στου Λαλιώτη και αμέσως μετά 4 χιλιόμετρα προς τη νότια πλευρά στο Μεγάλο Βάλτο ή Βάλτσα, χτισμένο στα 540 μ. Η περιοχή είναι κατάφυτη από τεράστια πλατάνια και τρεχούμενα νερά, που έχουν αξιοποιηθεί με αναπλάσεις, συγκεντρώνοντας πολύ κόσμο ιδιαίτερα το καλοκαίρι για φαγητό στις ψησταριές και τα εστιατόρια του Σιέ. Στην έξοδο του χωριού υπάρχει διασταύρωση που οδηγεί στο Πάσιο και το Σούλι. Εξίσου θελκτικά αντικρίζει κανείς το Μικρό Βάλτο, δυτικά του Μεγ. Βάλτου χωριό κτισμένο ανάμεσα σ’ αμπελώνες και οπωροφόρα δένδρα και θέα στον Κορινθιακό Κόλπο. Σούλι- Κρυονέρι Μετά τη γέφυρα του Ελισσώνα, ακολουθούμε νότια διαδρομή, διασχίζουμε πρώτα την αερογέφυρα της Νέας Εθνικής οδού - αφήνοντας αριστερά και δεξιά μας τις εξόδους προς αυτήν - έπειτα την περιοχή Αρκούδα και μετά από 12 συνολικά χιλιόμετρα φτάνουμε στο χωριό Σούλι. Χτισμένο σε υψόμετρο 620 μ. προσφέρει μια από τις ωραιότερες θέες προς τον Κορινθιακό κόλπο. Ξεχωρίζει η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1906, στο κέντρο μιας όμορφης πλακόστρωτης πλατείας. Συνεχίζοντας νότια η αριστερή διασταύρωση μάς οδηγεί στο χωριό Κρυονέρι, το οποίο είναι χτισμένο σε υψόμετρο 740 μ. Στο χωριό αυτό ξεχωρίζει - κυρίως για το μαρμάρινο τέμπλο της - η κεντρική του εκκλησία, αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα, χτισμένη τον 19ο αιώνα. Νότια του χωριού αναπτύσσεται ο ορεινός ελατόφυτος όγκος της Βέσεζας, με το βυζαντινό μοναστήρι της Λέχωβας, κτίσμα του 11ου αι. μ.Χ. Το δάπεδο του καθολικού της Μονής είναι στρωμένο με μάρμαρα διαφόρων χρωμάτων που σχηματίζουν ψηφιδωτές παραστάσεις γεωμετρικών σχημάτων. Πλησίον της Μονής διασώζεται λατρευτικό σπήλαιο από την Αρχαιότητα. Συνεχίζοντας από το Κρυονέρι με δυτική κατεύθυνση μετά από 2 περίπου χλμ. συναντάμε την περιοχή Ραψωμάτι, όπου βρίσκεται χτισμένο το Αστεροσκοπείο Κρυονερίου. Παραδείσι- Γονούσα – Τιτάνη- Μποζικά Νότια του Κρυονερίου, μετά από μερικά χιλιόμετρα βρίσκεται το Παραδείσι, ένα μικρό χωριό που οφείλει το όνομά του στο ειδυλλιακό τοπίο που παρουσιάζει. Δύο χλμ. νοτιότερα του Παραδεισίου συναντάμε τη Γονούσσα ή Λιόπεσι, η οποία αναφέρεται στον Κατάλογο των Νηών της Ιλιάδας με το όνομα Γονόεσσα. Τρία χιλιόμετρα νοτιότερα συναντάμε την Τιτάνη ή Βοϊβοντά, όπου βρισκόταν χτισμένο στην αρχαιότητα φημισμένο Ασκληπιείο, άμεσα συνδεδεμένο με την αρχαία Σικυώνα. Ορατή στα βορειοδυτικά του χωριού η τειχισμένη ακρόπολη της αρχαίας Τιτάνης και εντός αυτής η εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα. Μετά την Τιτάνη ο δρόμος οδηγεί στο χωριό Μποζικά, το όνομα του οποίου προέρχεται από το βυζαντινό επίθετο Βοζίκης. Στα δυτικά του η Αναβάρα, μια όαση από τρεχούμενα νερά και πλατάνια σε θέση ειδυλλιακή, αιχμαλωτίζει για μια στάση. Χούνη- Δάσος Μουγγοστού Από το Κρυονέρι, οδηγώντας προς τα δυτικά, φτάνουμε στην περιοχή Χούνη, ένα φαράγγι στο οποίο διασταυρώνονται οι δρόμοι που έρχονται από το δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης και τα χωριά Στύλια - Θροφαρί, με αυτούς που οδηγούν στο Σούλι, το Κλημέντι, αλλά και τη Στυμφαλία, ενώ στο οροπέδιο που βρίσκεται βορειοανατολικά του απλώνεται το μοναδικό δάσος βελανιδιών του δήμου, ο περίφημος «Μουγγοστός». Κλημέντι- Βελίνα Νότια της Χούνης, γύρω στα 4 χλμ., βρίσκεται το Κλημέντι, ένα από τα παλαιότερα χωριά της περιοχής, χτισμένο το 1400. Στην επανάσταση του 1821 το χωριό έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, αφού ήταν το στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο του Θεόδωρου και του Γενναίου Κολοκοτρώνη. Από την εποχή του Όθωνα και μέχρι το 1912 το Κλημέντι ήταν η έδρα του Δήμου Πελλήνης. Η κεντρική εκκλησία του χωριού, ο Άγιος Γεώργιος, χτίστηκε το 1904 και διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο. Πριν το Κλημέντι ο δρόμος δεξιά οδηγεί μετά από 5 χλμ. στη Βελίνα, σε υψόμετρο 930 μ., που ξεχωρίζει για το δάσος μαύρης πεύκης που βρίσκεται μεταξύ αυτής και του Κλημεντίου. Μνημείο του χωριού η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο και εικόνες των αρχών του 1900. Μούλκι – Βασιλικό (Αρχαία Σικυώνα) Από το κέντρο του Κιάτου ακολουθούμε την οδό Σικυώνος και προσπερνώντας τον οικισμό Τραγάνα ανηφορίζουμε στο Μούλκι. Δυτικά του χωριού, στις όχθες του ποταμού Ελισσώνα, βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Στεφάνου, Μετόχι της Μονής Λέχωβας, ενώ τέσσερα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μουλκίου βρίσκουμε το Βασιλικό (Αρχαία Σικυώνα) όπου δεσπόζει η κεντρική εκκλησία του, πετρόχτιστη βυζαντινή, αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα, χτισμένη τον 12ο αιώνα. Δυτικά του χωριού βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας Σικυώνας. Το θέατρο και το ρωμαϊκό λουτρό είναι τα επιβλητικότερα. Παραπλεύρως του θεάτρου (βορειοδυτικά) κατασκευάστηκε το στάδιο (το μήκος του στίβου είναι 207 περίπου μέτρα), ενώ το πλινθόχτιστο ρωμαϊκό λουτρό που διατηρείται πολύ καλά, λειτουργεί σήμερα ως ένα σύγχρονο αρχαιολογικό μουσείο. Στην αγορά έχουν επίσης αποκαλυφθεί τα θεμέλια του Βουλευτηρίου της ελληνιστικής Σικυώνας, ένα ευρύχωρο τετράγωνο οικοδόμημα, με τέσσερις σειρές τεσσάρων κιόνων στο εσωτερικό, μιας Στοάς και ενός Ναού. Άξιο προσοχής το Γυμνάσιο, το επονομαζόμενο του Κλεινία, πατέρα του Αράτου, χτίστηκε γύρω στο 280 π.Χ. και χωρίζεται από τη φύση του εδάφους σε δύο επίπεδα, με τρεις κλίμακες επικοινωνίας μεταξύ τους.