Το αρχαίο στάδιο των Δελφών είναι από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία του είδους. Βρίσκεται βορειοδυτικά του θεάτρου, στο ψηλότερο σημείο επάνω από το ιερό του Απόλλωνα και την πόλη των Δελφών. Όπως και στην αρχαιότητα, στην είσοδό του οδηγεί και σήμερα ένα ανηφορικό μονοπάτι, που ξεκινάει από την αριστερή πάροδο του θεάτρου. Το στάδιο είναι στενά δεμένο με την ιστορία των πανελλήνιων Πυθικών αγώνων, αφού εδώ διεξάγονταν τα αθλητικά αγωνίσματα. Η αρχική διαμόρφωσή του χρονολογείται στον 5ο αι. π.Χ., όπως μαρτυρεί η επιγραφή που βρέθηκε εντοιχισμένη στο νότιο αναλημματικό τοίχο του. Στην πρώιμη μορφή του φανταζόμαστε τους θεατές καθισμένους στο έδαφος ή σε ξύλινα ικρία. Μνημειώδη λίθινα εδώλια απέκτησε μόλις το 2ο αι. μ.Χ., χάρη σε δωρεά του Ηρώδη Αττικού, πλούσιου Αθηναίου σοφιστή, ο οποίος παρήγγειλε για την κατασκευή τους ασβεστόλιθο Παρνασσού (και όχι λευκό μάρμαρο, όπως αναφέρει ο Παυσανίας). Τότε διαμορφώθηκε και η μνημειώδης τοξωτή θριαμβική είσοδος, η μοναδική σε αρχαίο στάδιο στην Ελλάδα.
Το στάδιο είναι κατασκευασμένο στη φυσική πλαγιά. Η βόρεια πλευρά του είναι φυσικά διαμορφωμένη, ενώ η νότια σχηματιζόταν με τεχνητή επίχωση, την οποία συγκρατούσε αναλημματικός τοίχος. Η είσοδός του βρίσκεται στην ανατολική πλευρά και σχηματίζεται με τριπλό τόξο στηριγμένο σε τέσσερις πεσσούς, από τους οποίους οι δύο κεντρικοί είχαν κόγχες για την τοποθέτηση αγαλμάτων. Κάτω από τα θριαμβικά αυτά τόξα περνούσαν υπό πανηγυρικές επευφημίες οι κριτές των αγώνων και οι αθλητές, καθώς έμπαιναν στο στάδιο. Πίσω από την είσοδο, πάνω στο βράχο, έχει λαξευθεί εξέδρα με πέντε σκαλοπάτια, που ανήκει σε παλαιότερη διαμόρφωση του σταδίου, ενώ διακρίνονται και τα ερείπια μίας κρήνης. Το μήκος του στίβου ισοδυναμεί με ένα ρωμαϊκό στάδιο, δηλαδή 177,55 μ., ενώ το πλάτος του είναι 25,50 μ. Τις άκρες του στίβου διασχίζουν η γραμμή εκκίνησης, η «άφεση», όπως ονομάζεται, και το τέρμα, που αποτελούνται από πλάκες με βαθύνσεις κατάλληλες για την τοποθέτηση των ποδιών των αθλητών και για την ένθεση ξύλινων πασσάλων μεταξύ των συμμετεχόντων στα αγωνίσματα δρόμου. Το στάδιο έχει σχήμα φουρκέτας: δύο παράλληλες ζώνες εδράνων, χωρισμένες σε κερκίδες, συναντώνται σε ημικύκλιο, τη λεγόμενη «σφενδόνη», στο δυτικό άκρο. Τα έδρανα στηρίζονται πάνω σε πόδιο ύψους 1,30 μ. Τα εδώλια της βόρειας πλευράς διακόπτει ο χώρος όπου κάθονταν οι κριτές, ένας πάγκος με ερεισίνωτο. Τα έδρανα αυτής της πλευράς, προς το πρανές, εκτείνονται σε 12 σειρές, ενώ της νότιας πλευράς μόνο σε 6 σειρές, λόγω της μεγάλης κλίσης του εδάφους. Τα έδρανα διέκοπταν κατά διαστήματα κλίμακες, που διευκόλυναν την κυκλοφορία των θεατών. Υπολογίζεται ότι σε αυτή τη μορφή του το στάδιο είχε χωρητικότητα 5.000 θεατών.
Στο μνημείο έχουν γίνει έργα συντήρησης και αναστήλωσης, ωστόσο, μεγάλο τμήμα του νότιου αναλημματικού τοίχου έχει καταρρεύσει και χρήζει αναστήλωσης, εφόσον τα δομικά του μέλη σώζονται κατά χώραν.
Ancient stadium of Delphi, Fokida
The stadium of Delphi is one of the best-preserved monuments of its kind. It is situated north-west of the theatre, above the sanctuary of Apollo, in the highest part of the ancient city. It was reached in antiquity, like today, by a path winding up from the theatre’s left parodos. The stadium is closely connected to the history of the Pythian games, since this is where the athletic events took place.
The original stadium dates to the fifth century BC, as attested by an inscription in the south terrace wall, and had either wooden seats or no seats at all. The existing seats, made of Parnassus limestone – and not of white marble as mentioned by Pausanias, were built in the second century AD by Herodes Atticus, a wealthy Athenian sophist, together with the triumphal arch which decorated the entrance. The latter is a unique feature in ancient Greek stadiums.
The stadium was built into the natural slope, its north side cut into the rock, its south side artificially supported by a walled terrace. The monumental entrance to the east consisted of a triple arch supported by four pillars, the two middle ones having niches for statues. This is where the judges and athletes of the Pythian games entered the stadium under the acclamations of the audience. Behind the entrance is a rock-cut podium with five steps from an earlier building phase, and the remains of a fountain. The track is length one Roman stade long – that is one hundred and seventy-seven and a half metres, and twenty five and a half metres wide. Both the starting-point (aphesis) and finishing post (terma) had stone sills with cavities for the athlete’s feet and for the wooden posts, which separated them. The stadium is hairpin-shaped, with two parallel blocks of seats and a semicircular sphendone at the western end. The seats rise 1.30 metres above ground. On the north side is a rectangular tribune where the judges sat in benches with backs. The north side has twelve tiers of seats, while the south side had only six because of the steep slope; both are divided by staircases. The stadium accommodated five hundred spectators.
Although this monument has been conserved and restored, much of the south terrace wall has subsided and must be reconstructed where the building material remains in situ.
ΠΗΓΗ:http://odysseus.culture.gr/ Συντάκτης Δρ. Έλ. Παρτίδα, αρχαιολόγος
ΤΑΠ, Δ/ΝΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ, “ΔΕΛΦΟΙ”, 2019
Greek