H πόλη της Αρχαίας Θήρας, κτισμένη επάνω στο λόφο Μέσα Βουνό που δεσπόζει στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού της Θήρας, ιδρύθηκε από Δωριείς αποίκους τον 8ο αι. π.Χ. και αποτελούσε από την εποχή της ίδρυσής της έως και το τέλος της αρχαιότητας το αστικό, διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο της πόλης-κράτους της Θήρας.
Κατοίκηση στο νησί τεκμηριώνεται από τη νεολιθική εποχή (μέσα 5ης χιλιετίας π.Χ. τουλάχιστον). Διάσπαρτες εγκαταστάσεις, με κυριότερη τον οικισμό στο Ακρωτήρι, μαρτυρούν για την κατοίκησή του μέχρι και τα μέσα περίπου του 17ου αι. π.Χ., όταν μία σφοδρή ηφαιστειακή έκρηξη το κατακερματίζει και το ενταφιάζει κάτω από παχιές αποθέσεις ηφαιστειακών υλικών. Από τότε μένει έρημο για αιώνες. Μία μικρή εγκατάσταση στη θέση Μονόλιθος δείχνει την εκ νέου κατοίκησή του για κάποιο διάστημα στα τέλη της προϊστορικής εποχής (αρχές 12ου αι. π.Χ.), συστηματικά, όμως, και χωρίς διακοπή, επανακατοικείται από τον 8ο αι. π.Χ., στους ιστορικούς πια χρόνους, όταν εγκαθίστανται Δωριείς άποικοι. Στο νησί αναπτύσσονται πλέον, εκτός από την πόλη της Αρχαίας Θήρας, αρκετοί οικισμοί και μικρότερες εγκαταστάσεις σε διάφορες θέσεις του.
Oι πληροφορίες των γραπτών πηγών για τη Θήρα είναι περιορισμένες. Κατά τον αρχαίο ιστορικό Ηρόδοτο, ο Θήρας Αυτεσίωνος, το γένος Καδμείος, που βασίλευε στη Σπάρτη, μετά το θάνατο του βασιλιά Αριστοδήμου, ως επίτροπος των ανήλικων παιδιών του, όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται και αναλαμβάνουν την αρχή, αναχωρεί, μαζί με πολλούς Λακεδαιμονίους και μερικούς Μινύες, για τη Θήρα, όπου ιδρύει αποικία και δίνει, ως οικιστής, το όνομά του στο νησί, που μέχρι τότε λεγόταν Καλλίστη. Από τον ίδιο πληροφορούμαστε, επίσης, ότι επίλεκτοι Θηραίοι, μετά από χρησμό του μαντείου των Δελφών, ιδρύουν το 631 π.Χ. στα παράλια της Β. Αφρικής, την Κυρήνη, μοναδική αποικία της Θήρας.
Κατά την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου, το 431/0 π.X., η Θήρα εξαναγκάζεται να προσχωρήσει στην A΄ Aθηναϊκή Συμμαχία. Μετά τη συντριβή των Aθηναίων στη θέση Aιγός Ποταμοί το 404 π.X., περιέρχεται στη σφαίρα επιρροής της Σπάρτης, ενώ στη συνέχεια γίνεται μέλος της B΄ Aθηναϊκής Συμμαχίας που ιδρύεται το 376/5 π.X., στην οποία πρέπει να παραμένει μέχρι τη μάχη της Xαιρώνειας το 338 π.X., όπως και οι άλλες Kυκλάδες. Μετά το 288 π.X. περιέρχεται στη σφαίρα επιρροής των Πτολεμαίων, οι οποίοι στη συνέχεια τη μεταβάλλουν σε κτήση τους, εγκαθιστώντας φρουρά και οργανώνοντάς την ως κατεχόμενη περιοχή. Η περίοδος της πτολεμαϊκής κυριαρχίας που διαρκεί μέχρι το 145 π.Χ. είναι περίοδος ακμής για το νησί. Κατά τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική εποχή η Θήρα εντάσσεται διοικητικά στην επαρχία της Aσίας, ενώ γύρω στα μέσα του 3ου αι. μ.Χ. φαίνεται να δέχεται επιδρομή από Γοτθικά φύλα? λίγο αργότερα, με τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού, υπάγεται στη νεοσυσταθείσα «επαρχία των νήσεων», όπως το μεγαλύτερο μέρος των Kυκλάδων.
Η πόλη της Αρχαίας Θήρας ακμάζει κατά την αρχαϊκή και ελληνιστική περίοδο. Μαρτυρίες για την ακμή της κατά την αρχαϊκή εποχή και για τους πρώτους αιώνες κατοίκησής της προσφέρουν κυρίως τα νεκροταφεία της και οι τόποι λατρείας καθώς η συνεχής κατοίκηση δεν επέτρεψε να διασωθούν παρά λιγοστά μόνο οικοδομικά κατάλοιπα από την εποχή ίδρυσής της μέχρι την ελληνιστική περίοδο.
Στην τελευταία, στην οποία οφείλεται κυρίως και η μορφή με την οποία διασώζεται η πόλη, αναπτύσσεται έντονη οικοδομική δραστηριότητα. Τότε φαίνεται ότι διαμορφώνονται οι μεγάλες οικοδομικές νησίδες και κατασκευάζονται τα άνδηρα που καθορίζουν την εικόνα της πόλης, επάνω στα οποία κτίζονται τα οικοδομήματά της. Η Αγορά επεκτείνεται, ιδρύονται πολυάριθμα δημόσια κτήρια και η κατοικημένη περιοχή, περιορισμένη αρχικά στην απάνεμη έκταση γύρω από την Αγορά, εξαπλώνεται ακόμα και στα εκτεθειμένα στους ανέμους μέρη της ράχης. Παράλληλα πληθαίνουν οι τόποι λατρείας, ιδρύονται ιερά προς τιμήν ξένων θεοτήτων και των Πτολεμαίων βασιλέων, οι λατρείες των οποίων εισάγονται την περίοδο αυτή, και κτίζονται κτήρια για τη στέγαση θρησκευτικών συλλόγων. Την εποχή αυτή πληθαίνουν και τα γλυπτά που κοσμούν την αγορά, τα δημόσια κτήρια και τα ιερά, ενώ σχετικά πλούσιος είναι και ο εξοπλισμός των σπιτιών.
Στη ρωμαϊκή εποχή, κατά τον 1ο-2ο αι. μ.Χ., η οικοδομική δραστηριότητα, αν και σημαντικά περιορισμένη, συνεχίζεται. Η Αγορά επεκτείνεται ακόμα μία φορά, κατασκευάζονται δημόσια λουτρά και γίνονται εκτεταμένες επισκευές-μετατροπές σε δημόσια και ιδιωτικά κτήρια.
Από τον 3ο αι. μ.Χ. η πόλη παρακμάζει, καθώς προτιμάται η πλέον άνετη κατοίκηση στα ασφαλή τότε επίνειά της, κατοικείται, πάντως, και μετά το τέλος της αρχαιότητας, στους παλαιοχριστιανικούς χρόνους (4ος-6ος αι. μ.Χ.), εποχή κατά την οποία ιδρύονται δύο βασιλικές. Τον 8ο αι. μ.Χ., όταν οι αραβικές επιδρομές καθιστούν πλέον τη ζωή στα παράλια επικίνδυνη, προσφέρει, ερειπωμένη πια, καταφύγιο στους κατοίκους των επινείων της. Τότε κτίζεται τείχος στο δυτικό άκρο της ράχης, ιδρύεται ο ναός του Αγίου Στεφάνου επάνω στα ερείπια της μίας βασιλικής και κατασκευάζεται πλήθος πρόχειρων καταλυμμάτων από αρχαίο οικοδομικό υλικό ανάμεσα στα μισοερειπωμένα κτήριά της. Λίγο αργότερα παύει να κατοικείται οριστικά.
Η πόλη και τμήματα του εκτεταμένου νεκροταφείου της αποκαλύφθηκαν με τις ανασκαφές ευρείας κλίμακας που διενήργησαν ο γερμανός φιλόλογος-επιγραφολόγος Hiller von Gaertringen και οι συνεργάτες του (1896-1902). Ανασκαφική έρευνα με δαπάνη της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας διενήργησε στο νεκροταφείο της πόλης και ο Έφορος Αρχαιοτήτων Ν. Ζαφειρόπουλος (1961-1982), ενώ από τη δεκαετία του 1990 μικρής κλίμακας ανασκαφές στην πόλη και τα νεκροταφεία της διενεργεί η ΚΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών-Κλασικών Αρχαιοτήτων. Πολυάριθμα ευρήματα των ανασκαφών εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο στα Φηρά.
Κατά τα έτη 2003-2008, η ΚΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών-Κλασικών Αρχαιοτήτων υλοποίησε στον αρχαιολογικό χώρο το έργο «Διαμόρφωση-Ανάδειξη Αρχαιολογικού Χώρου Αρχαίας Θήρας» (2003-2008), προϋπολογισμού 1.760.821,71 ευρώ, το οποίο συγχρηματοδοτήθηκε κατά 75% από την Ευρωπαϊκή Ένωση και 25% από το Ελληνικό Δημόσιο.

Σημαντικότερα μνημεία ή αρχιτεκτονικά σύνολα:
Ι. Ναός Αγίου Στεφάνου – Παλαιοχριστιανική βασιλική
Ο ναός που σώζεται σήμερα, αφιερωμένος στον Άγιο Στέφανο, είναι κτισμένος επάνω στα ερείπια βασιλικής των παλαιοχριστιανικών χρόνων, πιθανώς των μέσων του 6ου αι. μ.Χ. Η βασιλική ήταν τρίκλιτη, με διπλό νάρθηκα και αψίδα στο μεσαίο κλίτος της? κατά μήκος της βόρειας πλευράς της υπήρχε επίμηκες πρόσκτισμα με μικρή αψίδα. Μετά την καταστροφή της, πιθανώς από σεισμό, κτίστηκε στο ερειπωμένο μεσαίο κλίτος της ο δίκλιτος καμαροσκέπαστος ναός του Αγίου Στεφάνου. Κτισμένος με αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη, κυρίως από τη βασιλική, ο ναός χρονολογείται τον 8ο ή 9ο αι. μ.Χ., όταν οι κάτοικοι της Θήρας, όπως και των άλλων νησιών, υπέφεραν από τις αραβικές επιδρομές και οι κατασκευές τους ήταν πρόχειρες και ταπεινές, σε αντίθεση με εκείνες των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Τα δύο χριστιανικά μνημεία αποτελούν εύγλωττους μάρτυρες της κατοίκησης της πόλης και μετά τους αρχαίους χρόνους.

Τέμενος Αρτεμιδώρου
Το τέμενος ιδρύθηκε στα μέσα του 3ου αι. π.Χ. Ο ιδρυτής και ιερέας του Αρτεμίδωρος Απολλωνίου από την Πέργη της Παμφυλίας, οδηγημένος από ένα όνειρο που είδε, εγκαταστάθηκε σε μεγάλη ηλικία στη Θήρα. Για τη δραστηριότητα που ανέπτυξε ιδρύοντας ιερά και εξωραΐζοντας την πόλη, τιμήθηκε δύο φορές με στεφάνι ελιάς και έλαβε το δικαίωμα του θηραίου πολίτη. Το υπαίθριο ιερό είναι λαξευμένο από τον ίδιο στο βράχο: βωμοί, ανάγλυφες παραστάσεις και πολυάριθμες επιγραφές, κυρίως επιγράμματα για τους τιμώμενους θεούς και τον ίδιο, καλύπτουν την όψη του βράχου, ενώ αγάλματα κοσμούσαν το χώρο? εδώ ήταν στημένα και τα ψηφίσματα του δήμου της Θήρας προς τιμήν του Αρτεμιδώρου. Από δεξιά προς αριστερά είναι λαξευμένες τρείς βαθμίδες με επιγραφές προς τιμήν της Εκάτης και του Πριάπου, οι βωμοί των Διοσκούρων, της Ομονοίας και των Θεών Σαμοθράκων, ο αετός του Ολυμπίου Διός, το λιοντάρι του Στεφανηφόρου Απόλλωνος ?εμπρός ο θρόνος της θεάς Tύχης? και το δελφίνι του Πελαγίου Ποσειδώνος. Το σύνολο συμπληρώνει το πορτραίτο του στεφανωμένου Αρτεμιδώρου? στην επιγραφή ολόγυρα εκφράζει την επιθυμία να μείνει το όνομά του αθάνατο στην αιωνιότητα.

Βασιλική Στοά
Το επιβλητικό επίμηκες κτήριο με τη δωρική κιονοστοιχία στο μακρύ άξονα που κυριαρχεί στη νότια αγορά, στέγαζε επίσημες και πολιτικές λειτουργίες και ήταν αναμφίβολα το διοικητικό κέντρο της πόλης. Η ανέγερσή του χρονολογείται στον πρώιμο 3ο αι. π.Χ., με την πάροδο των αιώνων, όμως, το κτήριο υπέστη επισκευές. Δύο λίθινες πλάκες, εντοιχισμένες απέναντι από την είσοδο, αναφέρονται σε μια εκτεταμένη επισκευή που έγινε στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ. Στη μία αναγράφεται η δημόσια υπόσχεση (εισαγγελία) του πολίτη Τ. Φλάβιου Κλειτοσθένη Κλαυδιανού να αναλάβει τα έξοδα επισκευής του κτηρίου και στην άλλη ψήφισμα της εκκλησίας του δήμου και της βουλής προς τιμήν του για τις ευεργεσίες που πρόσφερε στην πόλη. Κατά την επισκευή αυτή, το βόρειο τμήμα του κτηρίου διαμορφώθηκε σε ιδιαίτερο χώρο με βάθρο για την τοποθέτηση αγαλμάτων, ο οποίος φαίνεται ότι αφιερώθηκε στη λατρεία του ρωμαίου αυτοκράτορα και των συγγενών του. Το κτήριο εξωραΐστηκε επιπλέον με πλούσιο γλυπτό διάκοσμο. Σύμφωνα με τις επιγραφές, η «Βασιλική Στοά» ή «η στοά προς την αγορά», όπως την ονομάζουν, ήταν ένα παλαιό και ξεχωριστό κτήριο, ένα στολίδι της πόλης.

Θέατρο
Κτισμένο κοντά στην αγορά, στο πυκνά δομημένο κέντρο της πόλης, το θέατρο χρησίμευε, σύμφωνα με επιγραφικές μαρτυρίες, και ως βουλευτήριο. Παρά το μικρό μέγεθος και τη λιτή αρχιτεκτονική μορφή του, ανήκε στα επιβλητικότερα οικοδομήματα της ελληνιστικής ? ρωμαϊκής πόλης. Στη θέση του πιθανώς προϋπήρχε μία απλούστερη κατασκευή για συγκεντρώσεις. Το θέατρο φαίνεται ότι κατασκευάστηκε τμηματικά τον 2ο αι. π.Χ. Στη βόρεια, τη μόνη ελεύθερη από κτήρια πλευρά του, ανοίγονταν δύο είσοδοι, μία ψηλά προς το κοίλο και μία προς την ορχήστρα. Έξι κλίμακες σε ακτινωτή διάταξη διαιρούσαν το κοίλο, χωρητικότητας 1.500 ατόμων περίπου, σε πέντε κερκίδες. Το σκηνικό κτήριο, με λίθινο προσκήνιο, άφηνε ελεύθερο τον κυκλικό χώρο της ορχήστρας. Στον 1ο αι. μ.Χ. κατασκευάστηκε ρωμαϊκού τύπου σκηνικό κτήριο με προσκήνιο, διακοσμημένο με αγάλματα της αυτοκρατορικής οικογένειας, το οποίο κατέλαβε τμήμα της ορχήστρας. Κάτω από το κοίλο, μία μεγάλη δεξαμενή συγκέντρωνε τα νερά της βροχής. Ταυτόχρονα με το κοίλο κτίστηκε το επίμηκες κτήριο δυτικά του θεάτρου, για το οποίο, όμως, παραμένει άγνωστο εάν συνδεόταν εσωτερικά με το θέατρο ή είχε άλλη δημόσια χρήση.

Ιερό Απόλλωνα Καρνείου
Tο νότιο άκρο της ράχης όπου κατέληγε η κεντρική οδός, μακριά από το πολύβουο κέντρο της πόλης, αποτελούσε, από την εποχή ίδρυσής της, σπουδαίο λατρευτικό κέντρο. Eξέχουσα θέση στην περιοχή κατείχε ο Απόλλωνας Καρνείος με ιερό και μεγάλη τεχνητή πλατεία για την ετήσια εορτή του, τα Kάρνεια.
Η λατρεία του Απόλλωνα Καρνείου, θεού των Δωριέων, κυριαρχούσε στη θρησκευτική ζωή των κατοίκων της Θήρας σε όλη την αρχαιότητα. Tο ιερό προς τιμήν του ιδρύθηκε σε περίοπτη θέση, πιθανώς τον 7ο αι. π.Χ. Το χώρο του όριζε εντυπωσιακός περίβολος με είσοδο από την ιερά οδό που την κοσμούσε μικρό πρόπυλο. Σήμερα από το πρόπυλο σώζονται μόνο τα ίχνη του στο βραχώδες έδαφος. Οι χώροι του ιερού αναπτύσσονται σε παράταξη. Η είσοδος ανοίγει στην κεντρική αυλή? στο κατώφλι της εισόδου, δύο χαραγμένα πέλματα μαρτυρούν ακόμα το πέρασμα κάποιου προσκυνητή. Δεξιά της αυλής ένα κτήριο άγνωστης χρήσης, και αριστερά, σε υψηλότερο επίπεδο, ο ναός με το προαύλιό του. Δύο μεγαλοπρεπείς θύρες οδηγούσαν από την αυλή στο προαύλιο του ναού, που κατά τον 3ο-2ο αι. π.Χ. κοσμήθηκε με ψηφιδωτό δάπεδο. Ο ναός, απλός οίκος με επίπεδη στέγη, αποτελούνταν από πρόναο, σηκό και δύο πλευρικά δωμάτια, πιθανώς άδυτα. Ανάμεσα στους τέσσερις κίονες που στήριζαν τη στέγη του σηκού θα ήταν τοποθετημένο το ακρόλιθο λατρευτικό άγαλμα του θεού.

Ancient Thera
Ancient Thera, the Classical city of the island is located on Mesa Vouno, 396 m. above sea level. It was founded in the 9th century B.C. by Dorian colonists whose leader was Theras, and continued to be inhabited until the early Byzantine period.
The preserved ruins belong to the Hellenistic and Roman phases of the city. The residential area and the larger part of the cemeteries were excavated by German archaeologists between 1895 and 1902. The cemeteries on the NE and NW slopes of Sellada were excavated by N. Zapheiropoulos in the years 1961-1982.

The most important monuments of the site are:
Church of Agios Stefanos ? Early Christian Basilica
The church, which survives today and is dedicated to Agios Stefanos (Saint Stephan), is built on the ruins of an Early Christian basilica, probably dated to the mid 6th c. A.D. The basilica was three-aisled, with a double narthex and an apse at its middle aisle. Along its northern side, there was an oblong adjacent structure with a small apse. After its destruction, probably due to an earthquake, the church of Agios Stefanos with two vaulted aisles was built on its ruined middle aisle. Constructed with ancient architectural members, mainly from the basilica, the church is dated to the 8th or 9th c. A.D., when the inhabitants of Thera, as well as of the other islands, suffered from the invasions of Arabs and their constructions were rough and modest, contrary to those belonging to the Early Christian centuries. The two Christian monuments are eloquent witnesses of the inhabitation of the city even after the ancient times.

Temenos of Artemidoros
The temenos was founded in the mid 3rd c. B.C. Its founder and priest Artemidoros of Apollonios from Perge of Pamphylia, driven by a dream that he saw, settled in his old age in Thera. For the activity he developed, founding sanctuaries and embellishing the city, he was honoured twice with an olive wreath and was granted the right of the citizen of Thera. The open-air sanctuary was chiseled out of the rock by Artemidoros himself: altars, relief decorations and numerous inscriptions, mainly epigrams for the honoured gods and for Artemidoros, cover the front side of the rock, whereas statues decorated the place; this is also where the resolutions of the demos of Thera in honour of Artemidoros were placed. From the right to the left, three steps with inscriptions in honour of Hecate and Priapos are carved, as well as the altars of the Dioskouroi, Omonoia and the gods of Samothrace, the eagle of Zeus Olympios, the lion of Apollo Stephanephoros -the throne of the goddess Tyche in the front- and the dolphin of Poseidon Pelagios. The set is completed by the portrait of Artemidoros depicted wearing a wreath; in the surrounding inscription he expresses his wish that his name remains immortal in eternity.

Basilike Stoa
The imposing oblong structure with the Doric colonnade on the long axis that dominates the south αgora served official and civic purposes and was undoubtedly the administrative centre of the city. Its erection dates to the early 3rd c. B.C., however, in the course of time, the building underwent repairs. Two slabs of stone, which were built-in opposite the entrance, refer to an extended repair that took place in the mid 2nd c. A.D. On one of them is inscribed the public promise (eisaggelia) of the citizen T. Flavius Kleitosthenes Claudianus that he would take upon him the cost of repairing the building and on the other a resolution adopted by the assembly of the citizens (ekklesia of demos) and the council (boule) in his honour for his benefactions offered to the city. During this repair, the north part of the building was transformed into a special area with a pedestal for the erection of statues, which appears to have been dedicated to the worship of the Roman Emperor and his relatives. Moreover, the building was embellished with a rich sculpted decoration. According to the inscriptions, the “Basilike Stoa” or “the Stoa at the agora”, as it is called, was an old and distinguishable building, an ornament to the city.

Theatre
Built near the agora, in the densely structured centre of the city, the theatre was also used, according to epigraphic testimonies, as a bouleuterion. Despite its small size and its simple architectural form, it belonged to the most imposing buildings of the Hellenistic ? Roman city. At its place probably pre-existed a simpler construction used for assemblies. The theatre appears to have been constructed in parts in the 2nd c. B.C. On its north side, the only one with no adjoining buildings, there were two entrances, the one on the higher part towards the auditorium and the other towards the orchestra. Six stairways in radial order divided the auditorium, which had a capacity of about 1.500 persons, in five wedge-shaped seating sections. The scene building, with a stone proscenium, left the circular space of the orchestra free. In the 1st c. A.D was constructed a Roman type scene building with proscenium, decorated with statues of the imperial family, which occupied part of the orchestra. Under the auditorium, a big cistern collected rain water. The oblong building in the west of the theatre was built at the same time with the auditorium, but still remains unknown whether it was linked to the theatre from the inside or had some other public use.

Sanctuary of Apollo Karneios
The south end of the crest where the central street ended, away from the noisy centre of the city, constituted, from the time of its foundation, an important cult centre. Apollo Karneios held a prominent position in the area, with a sanctuary and a big artificial terrace for his annual festival, the Karneia.
The cult of Apollo Karneios, God of the Dorians, dominated the religious life of the inhabitants of Thera throughout antiquity. The sanctuary in honour of the God was erected at a conspicuous place in the city, probably in the 7th c. B.C. The area of the sanctuary was defined by an impressive enclosure with an entrance from the sacred way decorated with a small propylon. Today only the traces of the propylon remain on the rocky ground. The areas of the sanctuary are developed in a line. The entrance opens at the central court; two footprints, engraved on the threshold of the entrance, witness until today the passing of a worshipper. On the right side of the courtyard, there is a building of undetermined use, while on the left side, in a higher level, there is the temple with its forecourt. Two magnificent entrance gates led from the court to the forecourt of the temple, which was decorated with a mosaic floor in the 3rd-2nd c. B.C. The temple, a simple oikos with a flat roof, comprised the pronaos, the cella and two side rooms, probably adyta. Among the four columns that supported the roof of the cella must have been placed the god?s acrolithic cult statue.

Gymnasium of the Ephebes
A great number of inscriptions of the 2nd c. B.C. to the 2nd c. A.D. indicate the use of the building, however, the small number of construction remains do not allow an interpretation or accurate chronology of its different areas constructed gradually. The natural cave ?place of cult since the Archaic times? which was transformed into a sanctuary dedicated to Hermes and Hercules, patron divinities of the gymnasium, constituted the core of the facility. The areas of the gymnasium were organized around a big courtyard, where led a stone-paved stepped street. Building remains survive only on the north and east side of the courtyard, as its south part has crumbled to a large extent down the steep slope. Its north side consists of two spacious rectangular rooms that open at the courtyard, while the east side consists of smaller rooms and a circular structure, probably the aleipterion, mentioned on an inscription, that is, a heated structure, where the ephebes bathed and anointed their bodies with oil before and after the exercise. The gymnasiarch was responsible for the running of the gymnasium, assisted by the hypogymnasiarch. According to epigraphic evidence, contests in the nude were carried out, which comprised the events of wrestling and pankration. On the exposed sections of bedrock near the gymnasium multiple inscriptions with names of the ephebes are found.

Sanctuary of Egyptian gods
During the Hellenistic times, a period of great receptivity to new gods and cults, the worship of eastern and Egyptian deities is spread across the Greek territory. In Thera, the Egyptian gods Serapis, Isis and Anubis become accepted in the early 3rd c. B.C. and their cult is quickly integrated into the public and private religious life of the inhabitants of the island. The cult of the Egyptian triad of gods in Thera, which, in this period, belongs to the possessions of the Ptolemies is closely associated with the presence and activity on the island of a large Ptolemaic Garrison. A sanctuary in honour of the Egyptian gods is founded in the first half of the 3rd c. B.C. The sanctuary consisted of an unusual outdoor construction, that is, a terrace, constructed mainly with artificial earth fill, the two sides of which were defined by the rocky land. Today survives mainly the rock-cut part of the sanctuary, with niches for votive offerings on one side and a bench for the placement of cult statues on the other.

ΠΗΓΗ:http://odysseus.culture.gr Συντάκτης Μάγια Ευσταθίου, αρχαιολόγος