Εδώ, στις θαλασσινές σπηλιές, ζει η μεσογειακή φώκια monachus monachus, κι από τους απόκρημνους βράχους υψώνονται αρπακτικά και θαλασσοπούλια. Κάτω απ’ τα νερά, τα φυκιάδες – θαλάσσια λιβάδια πολύτιμα – προσφέρουν ζωή κι αποτελούν φυσική ασπίδα ενάντια στη φθορά του χρόνου και των κυμάτων. Και καθώς φτάνεις στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, μια έκπληξη σε περιμένει: ένα πυκνό, μοναδικό δάσος βελανιδιών, σπάνιο για νησί, προσφέρει ίσκιο, πεζοπορικές διαδρομές χωρίς σημάδια, και στιγμές σιωπηλής περισυλλογής. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε: • Τη Μαράσλειο Σχολή (1906–1909), σημερινό «Μουσείο Δημοκρατίας», ζωντανή μαρτυρία της εξορίας μέσα από αυθεντικά ντοκουμέντα, χειρόγραφες εφημερίδες και βίντεο. • Τις εκκλησίες του Χριστού, του Αγίου Νικολάου και κυρίως του Αγίου Βασιλείου (1727), μνημεία πίστης και αντοχής στο χρόνο. • Το ξωκλήσι του Αγίου Μηνά, πάνω σε λόφο με αρχαία κατάλοιπα και κενοτάφιο εξόριστων – σιωπηλή μαρτυρία δύο εποχών. • Το μνημείο του Νίκου Σιαλμά, υποσμηναγού που έπεσε το 1992, φρουρός κι εκείνος, μες στον αέρα του Αιγαίου. • Τις σπηλιές και τους γεωλογικούς σχηματισμούς των ακτών – φυσικές γλυπτικές δημιουργίες που χαράχτηκαν από το χρόνο και το αλάτι.